Τελεσίδικα κοινόχρηστη η λέξη Ζέα
Κοινόχρηστη και περιγραφική είναι πλέον και µε σφραγίδα δικαστική η λέξη «Ζέα» και ως εκ τούτου δεν µπορεί να µονοπωληθεί από κανένα, όπως αναφέρεται σε ρεπορτάζ της Agrenda.
Από εδώ και πέρα οποιαδήποτε βιοτεχνία ή βιοµηχανία τροφίµων θα µπορεί να αναγράφει στην συσκευασία των προϊόντων της τη λέξη ΖΕΑ, εφόσον έχουν ως πρώτη ύλη τους το συγκεκριµένο δηµητριακό, καθώς απορρίπτονται ως αβάσιµοι οι ισχυρισµοί της εταιρείας «Αγρόκτηµα Αντωνόπουλου» ότι είναι δικαιούχος του σήµατος φήµης ΖΕΑ. Μάλιστα, είχε προηγηθεί και σχετική απόφαση της ∆ιοικητικής Επιτροπής Σηµάτων, µε την οποία αίρονταν η εµπορική χρήση του ονόµατος ΖΕΑ της εν λόγω εταιρείας.
Πλέον τα Πολιτικά ∆ικαστήρια δεν θα µπορούν να κάνουν δεκτούς τους ισχυρισµούς όσων υποστηρίζουν ότι έχουν «επινοήσει» την λέξη ΖΕΑ, λέει σε σχετική ανακοίνωση ο Σύνδεσµος Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος συνιστώντας την κατάθεση εµπορικού σήµατος από κάθε ένα επιχειρηµατία που σκοπεύει να διαθέτει προς πώληση προϊόντα περιέχοντα άλευρο ζέας.
Το θέµα είχε αναδείξει εκτενώς η εφηµερίδα Agrenda πριν από δύο χρόνια αλλά και πρόσφατα στις 27 Οκτωβρίου, µε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, στο οποίο ο οµότιµος καθηγητής Γεωπονικής του ΤΕΙ Θεσσαλίας Φώτιος Θ. Γραβάνης υποστήριζε µε σθένος ότι «Κάθε καλλιεργητής και αλευροποιός µπορεί ελεύθερα να κάνει χρήση του όρου «ζέα» ή «ζειά», αφού πρόκειται για λέξη κοινόχρηστη και περιγραφική, και ως τέτοια δεν δύναται να µονοπωληθεί από κανένα». Στο εν λόγω άρθρο, που έφερε τον τίτλο «Η αχλή του µύθου και η πραγµατικότητα µε το δίκοκκο σιτάρι», µεταξύ άλλων, αναφέρονταν: Στην ταυτότητα του δίκοκκου σιταριού και την παρουσία και καλλιέργειά του στην Ελλάδα, αντικρούοντας ως αναληθή ισχυρισµό του παραγωγού δίκοκκου σιταριού κ. Αντωνόπουλου, ότι καλλιεργεί «από γενιά σε γενιά» την «µοναδική ελληνική γηγενή ποικιλία του προϊστορικού δίκοκκου σιταριού».
Στην πεπλανηµένη κατοχύρωση του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος δήθεν γηγενούς ποικιλίας δίκοκκου σιταριού.
Σύµφωνα µε το Συνδέσµο Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος
Το τέλος µιας κόντρας
Υπενθυµίζεται ότι η κόντρα ξέσπασε όταν από την πλευρά του Αγροκτήµατος Αντωνόπουλου κατατέθηκε αίτηση ώστε να µην µπορεί να χρησιµοποιεί άλλη εταιρεία, µεταξύ αυτών και η εταιρεία Μύλοι Λούλη ΑΕ, την ονοµασία «ΖΕΑΣ» επικαλούµενη ότι είναι δικαιούχος σήµατος φήµης µε το σκεπτικό ότι: «Από το 1985 η λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» ως διακριτικό γνώρισµα διακρίνει τα προϊόντα σιτηρών από σκληρό δίκοκκo σιτάρι, του Γεωργίου Αντωνόπουλου του Χρήστου, συνεχίζοντας µια οικογενειακή παράδοση καλλιέργειας γεωργικών προϊόντων µε µεθόδους που σέβονταν πάντα την φύση και τον άνθρωπο. Από το 2009 η λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» διακρίνει και τυπικώς τα προϊόντα της επιχείρησης του Αγροκτήµατος Αντωνόπουλου καθώς έχει κατοχυρώσει εµπορικά σήµατα µε την λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» για να διακρίνει προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 30, 32, 35 και 43».
Σηματωρός «η αχλή του μύθου και η πραγματικότητα με το δίκοκκο σιτάρι»
«Προ δύο (2) ετών, κείµενό µου µε τίτλο «Το ∆ίκοκκο Σιτάρι. Μύθοι και Πραγµατικότητα» παρουσιάσθηκε ως «αφιέρωµα» στην εφηµερίδα Agrenda µε τίτλο «Η αχλή του µύθου και η πραγµατικότητα µε το δίκοκκο σιτάρι». Στο εν λόγω άρθρο, µεταξύ άλλων, αναφέρθηκα:
1.Στην ταυτότητα του δίκοκκου σιταριού, την παρουσία και καλλιέργειά του στην Ελλάδα, αντικρούοντας τον αναληθή ισχυρισµό του παραγωγού δίκοκκου σιταριού κ. Αντωνόπουλου, ότι καλλιεργεί «από γενιά σε γενιά» την «µοναδική ελληνική γηγενή ποικιλία του προϊστορικού δίκοκκου σιταριού».
2.Στην πεπλανηµένη κατοχύρωση του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος δήθεν γηγενούς ποικιλίας δίκοκκου σιταριού, από τον κ. Αντωνόπουλο, δεδοµένου ότι είναι κοινό όνοµα είδους και όχι ποικιλίας κάποιου είδους που προέκυψε από βελτιωτικές εργασίες του συγκεκριµένου παραγωγού. Και ότι τα κοινά ονόµατα ειδών (φυτών ή ζώων) δεν είναι δυνατόν να κατοχυρώνονται εµπορικά.
Το εν λόγω άρθρο στην Agrenda είχε µεγάλη αναγνωσιµότητα, ως αποτέλεσµα της οποίας η κ. Ε. Λούλη (της αλευροβιοµηχανίας «ΜΥΛΟΙ ΛΟΥΛΗ Α.Ε.», που ασκεί την προεδρία στον Σύνδεσµο Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος), να µου ζητήσει να καταθέσω αυτά που περιλαµβάνονται στο άρθρο µου, σε αγωγή για άρση της «πατέντας» του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος προϊόντων δίκοκκου σιταριού (Triticum dicoccum) που είχε αποδοθεί στον κ. Αντωνόπουλο.
Ήδη, εκδόθηκαν οµόφωνες αποφάσεις της ∆ιοικητικής Επιτροπής Σηµάτων, δια των οποίων ήρθη η αποδοθείσα προ ετών στον κ. Αντωνόπουλο πατέντα του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος των προϊόντων του από δίκοκκο σιτάρι. Έτσι η λέξη ζέα ή ζειά, ως κοινό όνοµα του είδους Triticum dicoccum, δεν µπορεί να µονοπωληθεί από οποιονδήποτε.».
Καθηγ. Φώτιος Θ. Γραβάνης, Γεωπόνος - Οµότιµος Καθηγητής του Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας
Πλέον τα Πολιτικά ∆ικαστήρια δεν θα µπορούν να κάνουν δεκτούς τους ισχυρισµούς όσων υποστηρίζουν ότι έχουν «επινοήσει» την λέξη ΖΕΑ, λέει σε σχετική ανακοίνωση ο Σύνδεσµος Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος συνιστώντας την κατάθεση εµπορικού σήµατος από κάθε ένα επιχειρηµατία που σκοπεύει να διαθέτει προς πώληση προϊόντα περιέχοντα άλευρο ζέας.
Το θέµα είχε αναδείξει εκτενώς η εφηµερίδα Agrenda πριν από δύο χρόνια αλλά και πρόσφατα στις 27 Οκτωβρίου, µε αποκαλυπτικό ρεπορτάζ, στο οποίο ο οµότιµος καθηγητής Γεωπονικής του ΤΕΙ Θεσσαλίας Φώτιος Θ. Γραβάνης υποστήριζε µε σθένος ότι «Κάθε καλλιεργητής και αλευροποιός µπορεί ελεύθερα να κάνει χρήση του όρου «ζέα» ή «ζειά», αφού πρόκειται για λέξη κοινόχρηστη και περιγραφική, και ως τέτοια δεν δύναται να µονοπωληθεί από κανένα». Στο εν λόγω άρθρο, που έφερε τον τίτλο «Η αχλή του µύθου και η πραγµατικότητα µε το δίκοκκο σιτάρι», µεταξύ άλλων, αναφέρονταν: Στην ταυτότητα του δίκοκκου σιταριού και την παρουσία και καλλιέργειά του στην Ελλάδα, αντικρούοντας ως αναληθή ισχυρισµό του παραγωγού δίκοκκου σιταριού κ. Αντωνόπουλου, ότι καλλιεργεί «από γενιά σε γενιά» την «µοναδική ελληνική γηγενή ποικιλία του προϊστορικού δίκοκκου σιταριού».
Στην πεπλανηµένη κατοχύρωση του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος δήθεν γηγενούς ποικιλίας δίκοκκου σιταριού.
Σύµφωνα µε το Συνδέσµο Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος
- Η ∆ιοικητική Επιτροπή Σηµάτων µε πρόσφατες αποφάσεις της, διαχωρίζει εντελώς την εταιρεία Αντωνόπουλος από τη λέξη Ζέα, απορρίπτοντας ουσιαστικά τον ισχυρισµό του Γεωργίου Αντωνόπουλου ότι «δηµιούργησε» την ΖΕΑ.
- Η Επιτροπή, υιοθετώντας και αξιοποιώντας όλα τα προσκοµισθέντα στοιχεία, ξεκαθάρισε ότι η λέξη ΖΕΑ που περιέχεται στο σύνθετο σήµα του Αντωνόπουλου, αφορά µόνο στο αρχαίο σιτηρό.
- Το σύνθετο σήµα του Αντωνόπουλου έχει γίνει δεκτό διότι περιέχει την επωνυµία του, η οποία προσδίδει σε αυτό την απαιτούµενη κατά Νόµο διακριτική δύναµη, χωρίς να υπάρχει ο παραµικρός κίνδυνος συγχύσεως µε άλλα σήµατα (τρίτων) τα οποία περιέχουν τη λέξη ζέα.
Το τέλος µιας κόντρας
Υπενθυµίζεται ότι η κόντρα ξέσπασε όταν από την πλευρά του Αγροκτήµατος Αντωνόπουλου κατατέθηκε αίτηση ώστε να µην µπορεί να χρησιµοποιεί άλλη εταιρεία, µεταξύ αυτών και η εταιρεία Μύλοι Λούλη ΑΕ, την ονοµασία «ΖΕΑΣ» επικαλούµενη ότι είναι δικαιούχος σήµατος φήµης µε το σκεπτικό ότι: «Από το 1985 η λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» ως διακριτικό γνώρισµα διακρίνει τα προϊόντα σιτηρών από σκληρό δίκοκκo σιτάρι, του Γεωργίου Αντωνόπουλου του Χρήστου, συνεχίζοντας µια οικογενειακή παράδοση καλλιέργειας γεωργικών προϊόντων µε µεθόδους που σέβονταν πάντα την φύση και τον άνθρωπο. Από το 2009 η λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» διακρίνει και τυπικώς τα προϊόντα της επιχείρησης του Αγροκτήµατος Αντωνόπουλου καθώς έχει κατοχυρώσει εµπορικά σήµατα µε την λεκτική ένδειξη «ΖΕΑΣ» για να διακρίνει προϊόντα και υπηρεσίες των κλάσεων 30, 32, 35 και 43».
Σηματωρός «η αχλή του μύθου και η πραγματικότητα με το δίκοκκο σιτάρι»
«Προ δύο (2) ετών, κείµενό µου µε τίτλο «Το ∆ίκοκκο Σιτάρι. Μύθοι και Πραγµατικότητα» παρουσιάσθηκε ως «αφιέρωµα» στην εφηµερίδα Agrenda µε τίτλο «Η αχλή του µύθου και η πραγµατικότητα µε το δίκοκκο σιτάρι». Στο εν λόγω άρθρο, µεταξύ άλλων, αναφέρθηκα:
1.Στην ταυτότητα του δίκοκκου σιταριού, την παρουσία και καλλιέργειά του στην Ελλάδα, αντικρούοντας τον αναληθή ισχυρισµό του παραγωγού δίκοκκου σιταριού κ. Αντωνόπουλου, ότι καλλιεργεί «από γενιά σε γενιά» την «µοναδική ελληνική γηγενή ποικιλία του προϊστορικού δίκοκκου σιταριού».
2.Στην πεπλανηµένη κατοχύρωση του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος δήθεν γηγενούς ποικιλίας δίκοκκου σιταριού, από τον κ. Αντωνόπουλο, δεδοµένου ότι είναι κοινό όνοµα είδους και όχι ποικιλίας κάποιου είδους που προέκυψε από βελτιωτικές εργασίες του συγκεκριµένου παραγωγού. Και ότι τα κοινά ονόµατα ειδών (φυτών ή ζώων) δεν είναι δυνατόν να κατοχυρώνονται εµπορικά.
Το εν λόγω άρθρο στην Agrenda είχε µεγάλη αναγνωσιµότητα, ως αποτέλεσµα της οποίας η κ. Ε. Λούλη (της αλευροβιοµηχανίας «ΜΥΛΟΙ ΛΟΥΛΗ Α.Ε.», που ασκεί την προεδρία στον Σύνδεσµο Αλευροβιοµηχάνων Ελλάδος), να µου ζητήσει να καταθέσω αυτά που περιλαµβάνονται στο άρθρο µου, σε αγωγή για άρση της «πατέντας» του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος προϊόντων δίκοκκου σιταριού (Triticum dicoccum) που είχε αποδοθεί στον κ. Αντωνόπουλο.
Ήδη, εκδόθηκαν οµόφωνες αποφάσεις της ∆ιοικητικής Επιτροπής Σηµάτων, δια των οποίων ήρθη η αποδοθείσα προ ετών στον κ. Αντωνόπουλο πατέντα του ονόµατος «ζειά» ή «ζέα», ως εµπορικού ονόµατος των προϊόντων του από δίκοκκο σιτάρι. Έτσι η λέξη ζέα ή ζειά, ως κοινό όνοµα του είδους Triticum dicoccum, δεν µπορεί να µονοπωληθεί από οποιονδήποτε.».
Καθηγ. Φώτιος Θ. Γραβάνης, Γεωπόνος - Οµότιµος Καθηγητής του Τ.Ε.Ι. Θεσσαλίας
πηγή: agronews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου